หมากรุกกับความเศร้า
คุณเคยเล่นหมากรุกไหม ฉันเคยเล่นบ้าง...ไม่เก่งเท่าไหร่นักหรอก แต่ชอบดูคนอื่นเขาเล่นกันมากกว่า คนเรามีวิธีเล่นหมากรุกที่แตกต่างกัน บางคนเคร่งเครียด บางคนยิ้มแย้ม บางคนเลือกที่จะจู่โจม บางคนเลือกที่จะตั้งรับและรอจังหวะพลาดของฝ่ายตรงข้าม เสน่ห์ของหมากรุกอยู่ที่โอกาสในการเป็นผู้แพ้ผู้ชนะนั้นสามารถย้ายข้างได้ตลอดเวลา ฉันเห็นมานักต่อนักแล้ว คนที่เกือบจะเป็นฝ่ายชนะ แต่กลับต้องมาแพ้ไม่เป็นกระบวน เพราะเดินหมากพลาดไปเพียงตาเดียว เบี้ยตัวเล็ก ๆ ตัวเดียวสามารถกินขุนจนล้มทั้งกระดานก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มี เหมือนมันจะบอกว่าอย่ามั่นใจว่าจะเป็นผู้ชนะแม้เราจะมีแต้มต่อมากกว่าฝ่ายตรงข้ามสักเพียงไหนก็ตาม
ฉันว่าหมากรุกกับชีวิตมีอะไรที่คล้าย ๆ กัน ตรงที่เราไม่มีทางชนะได้ถ้าเราไม่ยอมสูญเสีย เป็นที่รู้กันว่าไม่มีใครชอบความสูญเสีย เพราะมันนำมาซึ่งความเศร้า..เสียใจ แต่ก็อย่างที่รู้ ๆ ว่าในชีวิตเราหลีกเลี่ยงการสูญเสียไม่ได้ บางวันเราอาจจะสูญเสียเบี้ย บางวันเราอาจจะสูญเสียเรือ บางวันเราอาจจะสูญเสียม้า บางคนอาจจะเศร้าใจจนทนรับกับสูญเสียนั้นไม่ได้ และหวาดกลัวที่จะสูญเสียอีก จนไม่ยอมจะขยับหมากทำอะไรต่อไป เขาคงลืมไปว่ายังมีหมากเหลืออีกหลายตัวที่รอให้เราเลือกเดินใหม่ได้อีกครั้ง ใครจะรู้...เบี้ยตัวเล็ก ๆ บนกระดานอาจจะช่วยให้เราเป็นฝ่ายชนะก็เป็นได้
เขาว่าชีวิตคนเราเรียนรู้ได้มากจากชัยชนะ แต่เรียนรู้ได้มากกว่าจากการสูญเสีย ฉันว่าการอยู่ความเศร้าก็เป็นอีกสิ่งที่เราต้องเรียนรู้จากการสูญเสีย คนเราเศร้าโศกได้ เสียใจได้ มีน้ำตาได้ แต่จมอยู่กับมันนานไม่ได้ เราต้องเรียนรู้จากมันและจดจำไว้ เพื่อไม่ให้พลาดในสิ่งที่เคยพลาดอีก จากนั้นก็ต้องลุกขึ้นมามองว่าเรายังมีอะไรเหลือ เราจะทำอะไรต่อไปได้บ้าง และเริ่มทำ
น้ำตามันมาพร้อมกับการเรียนรู้ แต่อย่าเรียนรู้ในบทเรียนเก่า ๆ ที่คุณเคยเรียนรู้มาแล้ว มันไม่เป็นประโยชน์ อย่าคร่ำครวญกับตัวหมากที่เสียไป แต่จงยินดีกับตัวหมากที่เหลืออยู่ เพื่อว่าหมากตัวเล็ก ๆ ที่เหลือของคุณจะได้พลิกกระดานชีวิตให้คุณได้เป็นฝ่ายชนะ...ในท้ายที่สุด
เครดิต คนเขียนคำ
