๖ ขั้นตอนที่ควรทำเมื่อหมากเป็นรอง
สำหรับตอนนี้ก็จะมาเเนะเเนวทางสำหรัเเนวคิดเพื่อจะได้นำไปปรับใช้เพื่อพัฒนาฝีมือต่อไป
ก็ขอเริ่มต้นด้วยว่า เมื่อหมากของคุณเป็นรองหรือรู้ว่ากำลังจะเป็นรองเราควรจะทำอย่างไร?
บ้างก็บอกว่า ทำใจ= = (เเต่เอ้ะจะดีไหมทำใจเนี่ย)
ขั้นที่ ๑
มองให้ออกว่าเราเหลือหมากสักกี่มากน้อย เเละทางหมากเป็นอย่างไร
-ถ้าศักดิ์หมากเป็นต่อเเต่ทางหมากเป็นรอง ก็ให้รอจังหวะ หรือไม่ก็ตีจุดที่เปราะบางของคู่เเข่ง
-ถ้าศักดิ์หมากเป็นรองเเต่ทางหมากเป็นต่อ ก็ขอให้หาเเต้มบุก เพราะยืดเยื้ออาจไม่รอด
-ถ้าศักดิ์หมากเป็นรองเเละทางหมากก็ยังเป็นรองให้ มองหาศอกกลับเเละตั้งรับไปด้วย
ถ้าสังเกต ที่กล่าวไปจะเห็นได้ว่า ยุทธวิธีคล้ายกับตำราพิชัยสงครามซุนวูว่าไว้ (เอามาประยุกต์กันหนะ)
ขั้นที่ ๒
อย่ารนจนเกินไป พยามตั้งสติให้ดีก่อน เเล้วมองหมากดีๆ จากข้อ๑ที่ว่าใว้ให้พิจารณาหมาก
เพราะว่าการที่เราดินรนเกินไปหรือใจไม่สู้จะทำให้หมากที่เราเดินมันเเพ้เร็วยิ่งขึ้น
ขั้นที่ ๓
เดินหมากให้ถึงที่สุด (หมากถึงจนจบเกมส์นะ)เพราะว่าหมากรุกคือการฝึกเเก้ปัญหาเพราะหมากรุกเป็นเกมส์ที่มีปัญหาสารพัดเข้ามาอยู่ตลอดเวลา การที่หมากยิ่งเป็นรองเเล้วเรายังเล่นจนสุดเกมส์ไม่ยอดเลือกจะเป็นการฝึกให้เราเดินได้เหนียวขึ้นในโอกาสต่อไปเเละยังเป็นการฝึกฝนประสบการณ์อีกด้วย
ขั้นที่ ๔
ถ้าเวลาอยู่ในสนามเเข่งขันเเล้วยังคิดอะไรไม่ออกก็ขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำหรือไปกินน้ำได้เลย
เพราะอะไร?ไม่เสียเวลาเปล่าหรือ นาฬิกาก็ยังเดินอยู่นะ
ไม่หรอกค่ะ เพราะการที่เราคิดอะไรไม่ออกส่วนใหญ่มาจากสาเหตุว่าเราเพ่งสายตาไปที่กระดานหมากรุกมากเกินไปทำให้หัวสมองตื้อ ลองใช้วิธีนี้ดูสามารถช่วยได้หรือไม่ก็เงยหน้าบ้างอย่าเอาเเต่จ้องกระดานมากเกินไป
ขั้นที่ ๕
เมื่อเล่นเสร็จทุกครั้งต้อง หาสาเหตุให้ได้ว่าเมื่อสักครู่เราเดินหมากเป็นรองได้เพราะอะไร เดินตัวไหนผิดหรือเดินอะไรผิดจังหวะไปหรือเปล่า เพราะการหาสาเหตุจะทำให้เราเป็นคนที่ช่างสังเกตขึ้นเมื่อเจอสถานะการณ์ที่คล้ายคลึงกันก็จะทราบว่าเมื่อก่อนเราเคยพลายจังหวะนี้เเบบนี้ก็จะเเก้ไขได้
ขั้นที่๖
ต่อจากขั้นที่๕ คือการเอาหมากที่เดินสักครู่ไปนั่งถอดหมากเองเพื่อหาเเต้มเเก้ไข
*ถอดหมากคือการที่เราเอากระดานมาเล่นเองหรือมีผู้ฝีมือสูงกว่ามาชี้เเนะว่าควรเดินเเบบไหนเเละถ้าเดินมาเเบบนี้จะเดินเเบบไหนตอบกลับ
ขอบคุณคำสั่งสอนจาก ท่าน สุนทราภรณ์
โดย รัตติกาล
ความคาดหวัง เป็นรากฐาน ของความโศกเศร้า ทั้งมวล
